Zastosowanie inhibitora PCSK9 w leczeniu zaburzeń lipidowych

Zaburzenia lipidowe inaczej dyslipidemie powstają w wyniku nieprawidłowości w równowadze lipidów, między innymi cholesterolu, lipoprotein o niskiej (LDL) i wysokiej gęstości (HDL), a także triglicerydów. W populacji polskiej powyżej 18 roku życia szacuje się, że częstość występowania tych schorzeń sięga nawet 60-80%. Przekłada się to na poziom zachorowalności na schorzenia układu sercowo-naczyniowego, ponieważ stanowią one ważny czynnik w ich rozwoju. Niestety w Polsce za najczęstszą przyczynę przedwczesnych zgonów dalej wskazuje się właśnie te choroby. Dlatego tak ważna jest prawidłowa kontrola stężenia lipidów we krwi i odpowiednio dobrana terapia farmakologiczna i wspomagającą terapią niefarmakologiczna. Podstawową grupą leków hipolipemizujących są inhibitory reduktazy 3-hydroksy-3-metylo-glutarylokoenzymu A zwane statynami. Leczenie to skierowane jest na obniżenie cholesterolu LDL-C do wartości poniżej 70 mg/dl lub zmniejszenie jego stężenia wyjściowego o minimum 50%. W przypadku nieuzyskania zadowalającego wyniku stosujemy inne środki takie jak ezytymib w terapii skojarzonej, bądź nowa grupę leków hipolipemizujących, mianowicie inhibitorów PCSK9 w monoterapii jak i też terapii skojarzonej. Są to monoklonalne przeciwciała przeciwko inhibitorom konwertazy proproteinowej subtylizyny/keksyny 9. Przez zablokowanie PCSK9 zmniejszają degradacje receptorów dla LDL, w wyniku czego zwiększają utylizacje cholesterolu frakcji LDL. Według badań ich potencjał do redukcji stężenia cholesterolu LDL w monoterapii wynosi nawet 60% co znacząco wpływa na skuteczna prewencje powikłań krążeniowych.