Prowadzenie ciąży i przyjmowanie porodu u pacjentek z zatorowością płucną.

Zator płucny to przemieszczenie materiału zakrzepowego do tętnicy płucnej lub jej rozgałęzień, prowadzący do zmniejszenia bądź zamknięcia światła naczynia. Objawami klinicznymi zatoru płucnego są: duszność, bóle w klatce piersiowej, ból zamostkowy i kaszel oraz krwioplucie. Zator występuje u ok. 35 tysięcy Polaków rocznie, częściej u kobiet. Zatorowość bywa często źle diagnozowana, ponieważ jej objawy nie są na tyle specyficzne, mogą sugerować inne jednostki chorobowe. W podejrzeniu zatorowości zaleca się wykonanie dodatkowych badań, w tym badań obrazowych jak angio-CT. Czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia zatorowości płucnej są choroby takie jak otyłość czy nowotwory, ale także czynniki środowiskowe, np. Stosowanie antykoncepcji hormonalnej. Powstawaniu zatorów sprzyja także ciąża. Celem pracy jest przegląd i analiza postępowania wobec pacjentek, u których zdiagnozowano zatorowość w ciąży oraz porównanie schematów przyjmowania porodów.