Innowacyjne zastosowanie polisacharydów w inżynierii tkankowej rogówki

Choroby i urazy  prowadzące do uszkodzenia rogówki są jednymi z głównych przyczyn utraty wzroku. Szacuje się, że dotykają one około 12 milionów ludzi na całym świecie. Obecnie złotym standardem leczenia jest przeszczep rogówki pochodzącej od zmarłego dawcy. Ograniczeniem tej metody leczenia jest przede wszystkim duże zapotrzebowanie przy niedoborze dawców. Dodatkowym problem są utrudnione gojenie się rany pozabiegowej i adaptacja wszczepu wynikające z tego, że rogówka jest narządem nieunaczynionym. Naprzeciw tym wyzwaniom wychodzi inżynieria tkankowa, w której poczyniono ogromne postępy w produkcji sztucznych implantów rogówki. Idealnymi biomateriałami, ze względu na swoją biokompatybilność, biodegradowalność oraz nietoksyczność są polisacharydy takie jak chitozan, celuloza, alginian, agaroza i kwas hialuronowy. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie specyfiki powyższych biopolimerów, ich zalet oraz wad w inżynierii tkankowej rogówki.