Idiopatyczne włóknienie płuc- patogeneza choroby a dostępne i potencjalne opcje terapeutyczne w jej leczeniu

Idiopatyczne włóknienie płuc to przewlekła, postępująca choroba płuc o nieznanej etiologii, która w wyniku zniszczenia zdrowej tkanki płuc prowadzi ostatecznie do niewydolności oddechowej i śmierci. W ciągu niecałej dekady wiedza na temat patogenezy i leczenia tej choroby uległa transformacji, stanowiąc punkt wyjścia do identyfikacji nowych celów terapeutycznych. Na całym świecie zatwierdzono bowiem dwie terapie modyfikujące przebieg choroby- pirfenidonem i nintedanibem. W związku z tym istnieje duża potrzeba opracowania nowych strategii leczenia, które zapewnią lepszą kontrolę choroby i uniknięcie jej okaleczających skutków. Przełomem może okazać się terapia nerandomilastem, który zyskał nadany przez FDA w 2022 r. status przełomowej terapii w leczeniu idiopatycznego włóknienia płuc. Poza tym w fazie badań znajduje się szereg innych związków, między innymi inhibitory autotaksyny i antagoniści receptora kwasu lizofosfatydowego, w tym admilparant, inhibitory integryn αv, inhibitory galektyny- 3,  wdychany treprostinil czy CMR316. Potencjalną możliwość walki z tą chorobą wymagającą weryfikacji w dalszych badaniach stwarza terapia komórkami macierzystymi. Uwagę zwraca też lek opracowany przy użyciu sztucznej inteligencji- rentosertib. Celem pracy jest podsumowanie istniejących możliwości leczenia tej jednostki chorobowej ze szczególnym uwzględnieniem nowych, potencjalnych opcji terapeutycznych.