Wykorzystanie tlenoterapii hiperbarycznej w medycynie- przegląd wybranych zastosowań

Terapia tlenem hiperbarycznym (HBOT) to metoda leczenia polegająca na podawaniu pacjentowi czystego tlenu w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego. Umożliwia rozpuszczenie większej ilości tlenu we krwi, co prowadzi do zwiększonego utlenowania tkanek. Wysokie ciśnienie parcjalne tlenu w tkankach niesie za sobą szereg efektów fizjologicznych i biochemicznych. Prowadzi do wzrostu produkcji czynników wzrostu, angiogenezy, wspomaga działanie przeciwzapalne i immunomodulacyjne, a także poprawia metabolizm komórek nerwowych. Poprawa utlenowania tkanek ułatwia leczenie trudno gojących się ran, wspomaga regenerację narządów i chroni przed skutkami niedotlenienia. Pierwszy prototyp komory hiperbarycznej został stworzony przez brytyjskiego lekarza Henshaw’a w 1662 roku. Obecnie metoda ta znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera, Parkinsona czy stwardnienie zanikowe boczne (ALS), a także w przypadkach takich jak zator tętnicy środkowej siatkówki, zatrucia tlenkiem węgla czy nagła idiopatyczna głuchota. Pomimo potencjalnych negatywnych skutków ubocznych, korzyści płynące z jej stosowania w wielu przypadkach przeważają nad ryzykiem, co czyni ją cennym narzędziem terapeutycznym w medycynie. Dalsze badania kliniczne, mające na celu zrozumienie mechanizmów działania HBOT, najprawdopodobniej rozszerzą jego możliwe zastosowanie w innych obszarach medycyny.