Elranatamab jako nowa nadzieja dla pacjentów z opornym/nawrotowym szpiczakiem plazmocytowym

Prężny rozwój immunoterapii w ostatnich latach umożliwił opracowanie nowych metod leczenia chorób obejmujących różne gałęzie medycyny. Znaczny jego wpływ jest szczególnie widoczny wśród osób cierpiących na choroby hematologiczne, w tym także zmagających się ze szpiczakiem mnogim. W tej grupie chorych na uwagę zasługują przede wszystkim pacjenci z oporną lub nawrotową postacią nowotworu, u których poprzednie metody terapeutyczne nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Zastosowanie Elratanamabu u wyżej wymienionych chorych pozwoliło na uzyskanie obiektywnej odpowiedzi u ponad połowy przypadków, a u części doprowadziło do całkowitej remisji. Przeprowadzone badania potwierdzają również względnego bezpieczeństwa w stosowaniu przeciwciała. Mimo, iż szpiczak plazmocytowy w dalszym ciągu nie jest chorobą w pełni uleczalną, zatwierdzenie Elranatamabu jako leku stanowi istotny postęp w terapii tego nowotworu, oferujący obiecującą opcję dla pacjentów, którzy wykorzystali wcześniejsze, liczne linie leczenia. W niniejszej pracy omówione zostaną podstawowe mechanizmy patomorfologiczne MM oraz mechanizm działania Elarnatamabu, jak również jego skuteczność i bezpieczeństwo poparte badaniem Magnetis-MM3.