Leczenie hipogonadyzmu-innowacje w terapii hormonalnej dla pacjentów z niedoborami hormonów

Hipogonadyzm to choroba wynikająca z niewydolności gonad, prowadząca do zaburzeń gametogenezy i/lub produkcji hormonów płciowych. Może występować zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Wpływa na funkcje rozrodcze, metabolizm, gospodarkę kostną. Wyróżnia się hipogonadyzm pierwotny (hipergonadotropowy), spowodowany bezpośrednią dysfunkcją jąder lub jajników, oraz wtórny (hipogonadotropowy), wynikający z zaburzeń osi podwzgórze–przysadka–gonady. Diagnostyka obejmuje ocenę hormonalną oraz badania obrazowe. Leczenie opiera się głównie na substytucji hormonalnej, której celem jest przywrócenie równowagi hormonalnej oraz poprawa jakości życia pacjentów.  Poniższy rozdział opisuję patogenezę, diagnostykę oraz metody leczenia różnych postaci hipogonadyzmu, w tym specyficznych jednostek chorobowych, takich jak zespół Kallmanna. Szczególną uwagę poświęcono roli terapii hormonalnej, jej potencjalnym korzyściom i zagrożeniom, a także wyzwaniom związanym z długoterminowym leczeniem. Dalsze badania koncentrują się na optymalizacji strategii terapeutycznych oraz ocenie długoterminowych skutków terapii hormonalnej.