Inwazyjne metody neuromodulujące w leczeniu bólu przewlekłego

Ból przewlekły jest światowym problemem zdrowotnym, który dotyka aż 20% dorosłych. Znacząco obniża jakość życia pacjentów wpływając na dezorganizację na wielu płaszczyznach. Gdy leczenie zachowawcze bólu przewlekłego jest nieskuteczne, stosuje się inwazyjne metody neuromodulacyjne. Do najczęściej wykorzystywanych technik zalicza się stymulację nerwów obwodowych (PNS), stymulację rdzenia kręgowego (SCS) oraz stymulację mózgowia (DBS). Mechanizm ich działania na generowaniu lub przekazywaniu impulsów elektrycznych, które ograniczają przekaźnictwo w aferentnych szlakach nocyceptywnych. Skuteczność tych metod wykazano w leczeniu bólu neuropatycznego, bólu nowotworowego czy zespołu bólu pooperacyjnego. Popularność inwazyjnej neuromodulacji rośnie, natomiast występują ograniczenia takie jak koszt, wymóg rygorystycznej selekcji pacjentów i ryzyko powikłań. Rozwój technologiczny umożliwia jednak coraz lepsze dostosowanie parametrów stymulacji do pacjenta, zwiększyć precyzję leczenia bólu oraz bezpieczeństwo. Dalsze badania mogą w przyszłości pozwolić leczyć większą grupę pacjentów z zespołami bólowymi, co czyni inwazyjne metody neurostymulacyjne kluczowym elementem medycyny bólu.