Leczenie i przełomy w leczeniu zakażenia HIV

Wirus ang. human immunodeficiency virus HIV został po raz pierwszy wyizolowany w 1983 roku, jednakże już kilka lat wcześniej nastąpił wzrost zakażeń oportunistycznych, niezwiązanych ze znanymi dotychczas chorobami prowadzącymi do upośledzenia odpowiedzi immunologicznej. Zakażenie ludzkim wirusem nabytego niedoboru odporności jest chorobą przewlekłą, powodującą postępujące upośledzenie odporności osoby zakażonej. Obecnie rozpowszechnione leki przeciwwirusowe pozwalają na zahamowanie namnażania się wirusa, zapobieganie rozwojowi chorób oportunistycznych i przedłużenie czasu przeżycia. Poszukuje się nowych terapii genowych, które umożliwiałyby eliminację wirusa z organizmu. W niniejszym rozdziale omówiono metody terapii zakażenia HIV, z uwzględnieniem różnych strategii leczenia antyretrowirusowego. Przedstawiono również innowacyjne podejścia, takie jak pozyskiwanie indukowanych pluripotencjalnych komórek macierzystych ang. induced Pluripotent Stem Cells iPSC  opornych na HIV-1 od pacjentów poddawanych terapii antyretrowirusowej  oraz zastosowanie nowego leku – lenakaparwiru.