Belzutifan w leczeniu zespołu von Hippel-Lindaua (VHL)- nowa era terapii celowanej w onkologii

Zespół Von Hippel-Lindaua (VHL) to autosomalna dominująca, dziedziczna choroba nowotworowa, charakteryzująca się mutacją bialleliczną genu VHL. Dochodzi w niej do niekontrolowanej aktywacji czynnika indukowanego niedotlenieniem (HIF), co skutkuje wzmożoną angiogenezą, proliferacją komórek nowotworowych i rozwojem guza. Proces nowotworowy obejmuje liczne narządy. Przez długi czas dominującymi metodami leczenia były zabiegi chirurgiczne i ablacja, które jednak nie zawsze mogą dać optymalne efekty. W ostatnich latach przełomem w leczeniu pacjentów z VHL okazał się belzutifan- selektywny inhibitor HIF-2α, skutecznie prowadzący do regresji guzów, jednocześnie posiadając pozytywny profil bezpieczeństwa z łatwymi do opanowania działaniami niepożądanymi, przy zalecanej doustnej dawce 120mg na dobę. Lek jest szeroko badany u pacjentów z rakiem nerkowokomórkowym, guzami neuroendokrynnymi, chromochłonnymi oraz naczyniakami krwionośnymi zarodkowymi. Na podstawie wyników 2 fazy badań klinicznych LITESPARK-004 z udziałem grupy liczącej 91 pacjentów z rozpoznanym rakiem nerkowokomórkowym o etiologii VHL, w 2021 roku Amerykańska Agencja do spraw Żywności i Leków zatwierdziła terapię belzutifanem u dorosłych. Dzięki temu rzuca on nowe światło na strategię skutecznego leczenia chorych niewymagających pilnej interwencji chirurgicznej i obarczonych znacznym ryzykiem powikłań pozabiegowych. Zintegrowanie odpowiednio wczesnej ścieżki diagnostycznej i przekształcenie dotychczasowych standardów leczenia w nowe, spersonalizowane terapie wykorzystujące leki, takie jak Belzutifan stanowi przyszłość dla medycyny.